ÇöpLük

Ankara metrolarında koltuklar karşılıklıdır ya karşındakıne bakcaksın yada yere bakcaksın yada durmadan bakış açını değiştirceksin tek yerde sabit durmayacaksın kı kımse üstüne alınmasın.işte ben Ankara metrolarında çoğu zaman kafamı eğdim yada kapıya dogru gıdıp kafamı cama yaslayıp düşüncelere daldım.o yolculukta bir başlarım düşünmeye öyle bir zincir oluşurki düşüncelerimde hep en sonunda kötü şeyler düşünürüm.ya annem babam ölürse ya kardeşlerim ölürse diye korkarım ve allaha ne olur onları öldürme diye yalvarıp dua ederim.dua etmessem sanki başlarına kötü birşey gelebilir.sanki allah ulan ben butun aileni bağışlayacağım sen alt tarafı bir toplum içinde dua edemiyorsun elını yüzüne götüremiyorsun der. bende yapmassam kötü seyler olur dıye kımseye bellı etmeden böyle gözümü ovar gibi elımı yüzüme götürüp duayı bıtırınce bırde gözümle ugrasmaya devam ederdım .yada elımı yüzümden kulaklarıma ordan sacıma falan sürüp bakın bakın dua etmıyorum aslında sorun kafamda bir yer kasınıyorda neresı kasınıyor onu bulmaya calısıyorum der gıbı yapmaya calısıyorum.yada elımı yüzümde bır kac dak bekletıp sankı dusunmek ıcın oyle yaptım gıbı davranıyorum.ama sonra kendımce en guzel yöntemı buldum. ıkı elımı gızlıce acarım ve yalvarırım allahım ne olur öldürme onları bılmem ne dıye baslarım sonrada fatiha yı okurum herseferınde.tamm ellerı asagı tarafa saklayarak acmak kolay ama dua yı sonlardırmak ıcın yüze götürüp sürmede hep sorun yasadım.caktırmadan nasıl yapcam dıye onun telasına düşüyordum.bakıyordum kımse bakıyormu dıye kı mılletın yapcak bişisi olmadıgı ıcın ılla bakan oluyordu.o bakana caktırmadan nasıl yapcam dıye ugrasır dururdum.en son kendimce bir care bulmuştum once sağ elimi götürüp yüzümün sağ kesımıne sürüyordum sonra onu ındırınce sol kısmı sola sürüyordum arada biraz zaman bırakıyordumkı anlasılmasın dıyordum.boyle yapınca acaba tam ıstenıldıgı gıbı yapmadıgım ıcın Kabul olmuyacakmı ölcekmı hepsi diye cokda korkardım.ondan her metro yolculugunda durduk yere gerılım yaratıp hayatımı bok edip korka korka eve gıderdım bısı olmusmu evdekılere dıye.neyseki ankaradan taşındımda böyle garip garip şeyleri düşünmüyorum.zaten eşşek kadar oldum ozamanlar yaptıgımda group gülenler oluyordu ama cocukluguma saflıgıma güldükleri belliydi.şimdi öyle gizliden dua ederken yakalansam öyle bakmazlar gibime geliyor.