ÇöpLük

aşk denilen şu şey varya tamamen iğrenç birşey ve insanlar nedense dünyadaki en kutsal şey en saf duygu aşkmış gibi davranıyorlar.yada ben çok kötüyüm yaşadıklarımdan dolayı böyle düşünüyorum.hayır ama öyle değil okadar kötü değilim ne diye Kabul edeyim kötü olduğumu.şimdi aşk a kutsallığına bok attım neden attığımı yazmaya sıra geldi.aşk niye bok? Çünkü yapmamamız gereken şeyleri yaptığımızda hemen aşk ın kutsallığından bahsedip yaptıklarımızı meşru gösteriyoruz.örnek vercek olursak diyelimki en yakın arkadaşınızın sevgilisine aşık oldunuz.bu hareketin yanlışlığını örtmek için ne yapayım aşık oldum engelleyemedim kendimi demeye başlıyoruz.ister içinde yaşa bu aşkı kimseye bahsetme ister git arkadaşının sevgilisine açıl önemli değil ,eğerki ona aşık olduysan bu demekki sen aşk a inanıyorsun ve böyle bir şeyleri düşünmeyi meşrulaştırmışsındır.insan birşeyi gerçekten istemiyorsa onun düşüncelerine egemen olmasını önleyebilir.eğer aşk denen şeye inanıyorsan o zaman 10 yıllık evliliğini başka birine aşık oldum diyerek bitirebiliyorsun.biraz üzülmüş gibi yapıyorsun falan sonra arkanda bıraktığın umrunda olmuyor.yada bir sevgilin oluyor başka birine aşık oldum diyip bir anda bitiriyorsun.birini çok seviyorsun deli gibi aşığım diyorsun sonra o başka birini seviyor başka biriyle birlikte oluyor sende kimse haketmiyor benim aşkımı diyip tek gecelik ilişkiler yaşayıp yada ilişkilerinde karşındakini aldatarak intikam alıyorsun kendince.bunu yapmanada neden olan aşkın herşeyi yaptırmayı meşru göstermesidir.oysa aşk denen şeye inanmazsan o seni sevmeyen kadının başkasını sevmesini normal karşılayıp hayatına devam edebilirdin.aşk bu dünyada bazı saçma düşüncelere sahip olmana neden oluyor.mesela aradığın insanı bulmaya çalışma diye birşey,ruh eşini bulmak gibi sana özel bir insanın olduğunu düşünmek gibi.ondanki arkadaşının sevgilisine aşık olduğunda işte aradığım insan buydu diyorsun ve aradığın insanı bulduğun içinde en yakın arkadaşının sevgilisi olup olmaması umrunda olmuyor çünkü o senin olmalıydı diye bakıyorsun hatta arkadaşın senin olanı aldı diye ona kızabiliyorsun içten içe.oysa aşka inanmasaydık bu dünyada sadece bir kişinin seni mutlu edecegine sana özel bir kişinin var olduğuna inanmasaydık ozaman başka birinide sevebileceğini düşünüp böyle şeyler yapmazdık.aşkın daha bi sürü iğrençlikleri var ama şimdilik bu kadar yazıyorum.

basit basit şu konuya giriş yapasım geldi...nedir en büyük derdimiz bizim.bu dünyada ne için bulunduğumuz.bırakalım insanlığı mutluluğu yok aşkı yok kapitalizm sistemin dünyanın sonunu getirceğini falan.bundan da öte bir şey var.neden dünya var ve ben niye varım.bakıyorum kendime düşünmek garip geliyor.neden ben düşünebiliyorum bana bu özellik neden verilmiş.yada verilmişmi demem lazım.bir veren varmı.yani hep ulan bir yaratıcımız varmı sorusu akla geliyor.istediğin kadar hayata bağlı ol bu varlığının nedenini bilmediğin gerçeğini değiştirmiyor.çözüm getirmişiz hani bazı şeylere.allah demişiz ve peygamberler kitaplar falan filan bir çözümler bulmaya çalışmışız.insanlar inananlar ve inanmayanlar diye ikiye bölünüyor.bu bile garip geliyor.varlığımızı sorguluyan şeyler değilki bunlar.yok allah varmış biz ona ibadet etcekmişizde cennete gitcekmişiz.bumudur var olma sebebimiz yani.ben yokdan var olcam sonra ibadet etcem sonra cennete gitcem.olay bu kadar saçmamı cidden.bu inananlar tarafı.birde inanmayan taraf var.ben inanı anlıyorumda şu kendine ateist deyip bir kimliğe sokan adamı hiç anlayamıyorum.ateisten kastım şu ben inanmıyorum görmediğim şeye inanmam arkadaş ne yapayım içimden gelmiyor diyen ve sonrada bende inanmak isterdim keşke olduğuna kesin emin olsaydımda ibadet etseydim diyen tipler.yani bumudur çözüm .diyelimki allah cidden var ve birgün dünyaya bütün insanlara kendini gösterdi işte dünyayı ikiye böldü sonra birdaha birleştirdi sonra kıyamet gibi şeyler yapıp tekrar düzeltti ve hepimiz allahın varlığını kesin olarak gördük.bu durumda bu ateistler kesin gördükleri için sabahtan akşama kadar secdeye varcaklar sonra dualar okuyacaklar hepımız allahın kuluyuz diyip ortalıkta gezcekler.bana çok komik geliyor.yani biz insanların sorunu allahın varlığının kesin olup olmadıgını bilip yada bilmemek değlki biz niye varız onu bilmiyoruz.ayrıca ben niye kendimden üstün birine kulluk yapayım.beni yarattı diye kulluk yapmak korkaklıktan başka birşey değildir.beni isterse saniyesinde yakıp kül etsin bu neyi değiştirirki ne diye ben başkasının kuluyum.oysa ben varsam ben en üstün olmalıyım.allah gibi olmalıyım.benim altımda kullar olmalı.eğer böyle değilse ozaman ben varım diyemem.bunu nasıl anlatabilirim bilemiyorum ama işte gerçek budur.eğer ben kulsam bir şeye ben yokum zaten.o var ve ben yokum.yok cennete gitcekmişim ulan sen kimsinki beni cennete gönderiyorsun.yok benden üstünmüş.ben niye senden üstün değilim.eğer senden üstün değilsem sikerim böyle bir var olmayı.yok ben ateistim allahın var oldugunu kesin görürsem ibadet ederim.bu düpedüz yalakalık korkaklıktır.niye ibadet ediyorsun allah bişi yapmasın diye.allah bişi yapcak diye ibadet edince bütün varlığını çözcen yani.biz yokuz çünkü varlığımızın hiç bir nedeni yok.allahın var olması bizim varlığımızın nedeni olamaz.onun varlığı cennet cehennem bile bu soruya cevap değil.tabi bir yaratıcı oldugunu ve cennet cehennem gibi seylerın olmadıgını baska birşey oldugunu savunanlarda var.ama bu düşüncede varlıgımıza cevap veremiyor.çünkü cevaplar sadece nasıl sorusunu cevaplıyor oysa bizim varlığımızı ilgilendiren niye sorusudur.diyceğim şudurki ateist olsun inanan olsun hepsinin derdi bir yaratıcımız olsunda biz ibadet edek bize cenneti versin.ne yani cenneti verince birisi ona kulluk yapmaya razımıyız biz.kimse demiyecekmi lan bu allah neden benden üstün.ben niye ondan üstün değilim.biri çıkıp sırf bize armağan veriyor diye buna saygı duymamız yada ne biliyim dediklerini yapmamız iğrenç bir şey demiyecekmi.biri allah birgün çıkığ geldiğinde karşısına dikilip sen kimsin de beni yaratıyorsun be kimsin de benden güçlüsün .kabul etmiyorum bunu demiyecekmi...neyse işte böyle yazınca kafayı yemiş oluyoruz.çokda önemli ya kafayı yiyip yememem.neden kafayı yemekten korkuyorsak bide.sanki kafamız çok yerindeymiş gibi...

şiiri sevmiyorum sevemiyorum.ve benim gibi çok insan var.şiiri sevmiyorum demek bir bakımdan ben ayıyım demek gibi bir durummuş gibi üstüme üstüme geliyorlar gibi hissediyorum. evet başıma birşey gelmiyecekse ben şiiri sevmiyorum diyorum ve bu konu hakkındaki suskunluğumu bozmak istiyorum burda.tamam isteyen ayı diyebilir bana ama benimde mazaretlerim var bu konu hakkında.bende herkes gibi anamın karnından sevimli bir bebek olarak çıktım. yani anamdaki karın benim inim değildi. ordan öyle böğürerek bir yandanda böğrüme vura vura çıkmadım.bende herkes gibi ulan ne bu ışık anam anam gözüm acıyor amınıskim ağlayayım baride beni geri soksunlar diye ağlayarak çıktım.yani dediğim gibi şiiri sevmemem daha sonraki zamanlara denk geliyor.öyle bir andada oluşmadı bu şiiri sevmeme durumu.bişiler birike birike bu hale geldim.şimdi hangi nedenlerden hangi anılardan bu hale geldiğimi bütünüyle ele alamam ama aklıma gelen bir kaç anı varki neden şiiri sevmediğim konusunda banada hak verebilirsiniz ve belkide ulan çocuk ayı ama sempatik yada çocuk ayı ama hayat onu ayılaştırmış suçu yok falan diyerekten benide bir nihat doğan gibi benimsemenizi istiyorum.ilk olarak 23 nisanlarda ve 19 mayıslarda okunan şiirler neden oldu.örnek bir şiir vereyim;

kadınlar tuttuğu takımı bir erkek kadar tutup takımının maçlarını izlemekten bir erkek kadar zevk alabilirlermi?

Ben çoçukken dışarda top oynamamla akşam eve gitmemi bağlayan saatlerde televizyonlarda dünyada neler olduğunu anlatan haberler vardı. babamın televizyonu sadece o amaçla kullandığı zaman.eskiden günde sadece bir film televizyonda çıkardı o da haberlerden sonraki zamanda yayınlanırdı.geneldede kemal sunal filmlerini beklerdik.işte o filmleri kaçırmamak için 1 saat önceden televizyonun karşısına geçerdim ve annemle babamla birlikte haberleri izlerdim.aslında izlemezdim sadece bakardım.başbakanın konuşmalarını dinlesemde anlamazdım.haberleri sunan adamların o çoçuk türkçemde olmayan kelimeleri bir kulağımdan girip diğerinden çıkıyordu.zaten ben daha yeni yeni öğrendiğim kelimeleri cümle içinde kuruyordum.hiç birşey anlamadığım konuşmalara sadece kemal sunal filmini kaçırmamak için katlanırdım. Bir gün benimde ilgimi çeken bir haber oldu.televizyonda bir çocuk kafasında saçları dökülmüş ağzı burnu örtülü , zayıf kanserli bir cocuk ağlayan annesi işsiz babası vardı. öyle güçlü babalardan değil kirli sakallı kemikli yüzünden akan gözyaşlarını akıtan biri.diğer çocuğu sakat akraba iişkisinden.hayatımda ilk defa başka hayatları görüyordum.sanıyorumki herkes mutlu.herkes benim gibi..ben sadece dayak yiyince bana kızılınca yada bişiler aldırmak için ağlıyordum.sanıyordum ki ağlamak bu işe yarıyor.o zaman gördüğüm ağlama benim ağladıklarımdan değildi.çaresizlikten için için ağlayan bir canlı ilk defa görüyordum.ya benimki ağlamak değildi yada bunlarınki başka birşeydi.kendimi kaybetmiştim dalmıştım ne düşündüğümü hatırlamıyorum ama sonra annem değiştir şu kanalı niye böyle haberler koyuyorlarki insan dayanamıyor böyle şeylere dedi sonra babamda iç çekerek o kanalı değiştirdi..anlayamamıştım neden değiştirdiğini.bir acıyı kapatmak neye yarardıki.o oradaydı bizim yaptıgımız sadece oraya bakmamaktı.biz birilerinin acılarını gördüğümüzde acıyıp gözyaşı döktüğümüzde yeterince bir şey yaptığımızı düşünüp başka tarafa bakıyoruz.tek yaptığımız gözyaşı dökme isteğimizi tatmin edecek görüntüler görmek haberler duymak.gözyaşı döktükten sonra artık hiç birşey ifade etmiyor başkalarının acısı.oysa orda hala çaresiz insanlar var.işte bende şimdi gözyaşı dökme isteğimi o olayı hatırlayarak sağladım.birazdan unutcağım açacağım facebookumu arkadaşlarımın paylaştığı komik vidyoları izleyip güle güle eğlenceli zamanlar geçirceğim.öyleya tatmin ettim acı isteğimi.bazen ben derim bazen sen dersin hani hani şöyle bişi .birşeyin değerini en çok bilen onu elde eder diye.oysa nekadarda yalan.o kanser hastası çocuk benden daha çok dünyanın değerini biliyordu.şimdi kimbilir çoktan ölmüştür...bense hala yaşıyorum niye yaşadığımı bilmeden.oysa o koşmak istediğini top oynamak istediğini söylerken yavaş yavaş ölüyordu.ben artık sadece çok gülmekten gözyaşı dökebiliyorken onlar "mar adentro"filmindeki javier bardem gibi çaresizliklerine gülümsüyorlar.

Evetttttt blogumun okur kitlesi. kendimden yola çıkarak diyorumki izlediğimiz blogların bir çoğunu okumuyoruz.yani ben şimdi 7 izleyicim olunca en azından 7 kişi okuyor diye düşünürken bir anda gerçekle karşı karşıya geliyorum ve lan belkide hiç okunmayacak bu yazı öyle internetin sınırsızlığında kaybolcak falan diye düşünüyorum.ben bundan bahsetmiyecektimde yazmaya başlarken aklıma geldi.o zaman şöyle bir önlem alıyorum.izleyecilerimden bu cümleyi okumayan bok yesin diyorum.yani diğer yazdıklarımı okumadıysan bişi demiyorum ama bu cumleyi okumadıysan işte ozaman bok ye diyorum.bunu okuyan yemiyecek okumayanında bok yediğinden haberi olmuyacak sadece ağzına bir bok tadı gelcek ama anlayamıyacak ne yediğini.ondan sorun yok devam hadi hadi tamam boşver ya uzatma be hakaret etmedim işte sonuçta okudunki haberin var bu dediğimden ne diye üstüme geliyorsun alt tarafı komik olmaya çalışıyorum...ancaaa çalışırsın ama olamazsın deyip laf sokma bende sana cevap veririm .ne derim mesela şunu derim ne derim dur bende sana laf sokcam öyle lafı söyleyip gitmek yok.oha lan böyle dese biri cidden karşılık veremezmişim bunu anladım. geçtik bunu boşver laf sokma bana.aklıma bişi gelmedi. …neyse ya geçelim bunları.neyse anlatcaklarım şunlardı aslında.”neyse” yi ne çok kullanıyorum ya eğer bu yazıda bir daha "neyse" yazarsam bende bok yiyim.eşitlik konusunu yazcam.bunu yazmaya karar vermem yerin altında metroyu beklerken oldu.neden öyle oldu anlamadım.diyceğim şuki.ulan ki ayrı yazılır demeyin ben orda şuki diye bir kelime kullanmak istedim ondan yani.şimdi gerçek ki yi kullanıyorum.evet diyceğim şu. . . . . . . .. . .. . ki .bu seferde çok ayırdın diyen olcak .bu salak şey niye ayrılmıyor anlayamadım.renk değiştirdim artık neyliyim...neyse konumuz ciddi aslında bırakayım böyle salaklıkları.diyeceğim şu ki eşitlik imkansız bişidir…ne oldu çok şaşırdın demi.bunu kimse söylememişti daha önceden demi.. ilk ben söyledim öyle mal mal kalırsın işte.tamam biliyorum bunu herkes söylüyor ama insanlar diyorki insan doğası gereği eşit olamaz.sonra akabinde bi kendine bak bi bana senle ben eşitmiyiz kuzum allahını seversen deyip devam ederler konuşmaya.işte bende metroyu beklerken dedimki yok lan durum öyle değil.yani biz hiç birzaman olmuyacak şeyin peşinden koşuyoruz durumu değil.aslında hepimiz eşitlik istiyoruz…yani madem hiçbirimiz eşit olmak istemiyoruz ozaman niye hepimizin ağzında eşitlik var ve bunun dayanağı olan adalet var.işte bunu düşünüp durdum metroyu beklerken..okulda öğretmen öğrencilerine eşit davrandığını kimseyi kayırmadığını söyler.ahahaha kayırmak ne lan yazarken farkettim küfür olmak isteyip arada kalmış gibi .”sana kayarım” ı çağrıştırıyor ama ondan daha güzel söyleniyor.seni kayırırım osman.hepinizi kayırıyorum.ulan konu neydi.eşitliğede örnek vere vere öğretmenin öğrencileri kayırmadığı örneğini verdiğim için beynimin şu zamana kadarki biriktirdiği tüm anıları tüm mantıksal çözümlemeleri tüm birikimime koyayım.ne biçim bir beynim var ya rab.rap rap rab.he işte hepimizin ağzında olan bu adalet olsun isteği eşitlik olsun isteği öyle gotten sallamanın iyi insan görünmek istemenin iki yüzlü söylemi değil aslında.biz ciddi ciddi eşitlik istiyoruz lan.işte onu farkettim ben onu demek istiyorum ondan metro diyorum kayırmak diyorum.konunun hernekadar içinede etsem demek istediklerim şunlardı.aslında hepimiz eşitlik isterken bize eşit davranılmadığını düşündüğümüz için kendimize daha çok şey alıp eşitsizlik ortamını dahada büyütüyoruz.insanların amacı eşitsiz bir ortam oluşturmak değil aslında.ama hepimiz mağdur görüyoruz bu paylaşım olayında.çok zenginimiz bile ondan daha zengin olan başka birini görüp onla eşit olmak istiyor çok güçlümüz illaki ondan daha güçlü olan birini görüp onla eşit olmak istiyor.yani illaki kendimizden daha fazla hakka sahip olan birisini görüp onun gibi olmak istiyoruz ondan dolayıda kimse paylaşmıyor.aman bunuda zaten herkes biliyor pek farklı bişi demedim.neyse ya yazmış bulundum artık ne yapalım yapcak bişi yok.ben zaten gökdenizden üstünüm.baskette var futbolda yok teniste var.

yine bir iş görüşmesinde biz sizi ararız taktiği denendi.ah ulan azcık adam olsam insanlarla iletişimde benim adına siklememek dediğim insanlarında utangaçlık dediği ruh halimi aşsam o anda biz sizi ararız dendiğinde "madem şimdi işe almıyorsun ne diye daha sonra arayıp rahatsız etcen göt sivilcesi" desem acayip rahatlamış olacağım.neyse portishead undenied dinleyip bugünü kapatalım.

para için götünü vermekle suçladığımız fahişeler para için verdiklerimizin miktarına bakıldığında hepimizden daha az vericidirler.

Nietzche ben bu kulaklara gore ağız değilim dedi ama yanıldı tamamen bu kulaklara ağız oldu ondan msn lerde facebooklarda nietzchenin aforizmaları yazılıyor.kadına giderken kırbacı unutma yazılıyor beni öldürmeyen şey güçlendirir yazılıyor .nietzche tamda bu kulaklara gore ağızlık oldu yani.herkes duymak istediğini aldı ondan.ama kimse freud un herkes annesini arzular sözlerini yada hırsın eşcinsellik belirtisi olabileceğini iletilerine yazamadı.kulakları bunları duymaya cesaret edemedi. freudun ağzı kulaklara söylemedi kişinin bilinçaltına söyledi.ona ağızlık yaptı.ondan kimse sözlerin doğruluğunu kabul etmeye cesaret edemediği halde freud hala tüm gerçekliğiyle psikolojinin babası kabul edilir.kimse görmezlikten gelemiyor onu.bu söz freud için daha bir doğru gibi geliyor.bende freuddan sözler söyleyecek cesarette olmadığım için nietzcheden bir sözle bitiriyim.”bu da dahil bütün genellemeler yanlıştır”…