bir şeyi açıkça konuşmaya çalışacagım. bizim erkek tayfasında futbol ile ilgili bir olayda bir mantık hatası var. bazı kesim erkekler su hanı fikirleriyle saygı duyulmak ısteyen bırıkımlı hayata hep farklı yerden bakan belkıde buyuk bır yazar olan erkek camıasında nedense futbol takımının ateşli taraftarı olma sevdalarını anlamıyoruym.hanı böyle adamlar her türlü fanatıklıgı durmadan kotuler.yok şu faşistce yok su barbarca su boyle falan der ama faşistliğin barbarlıgın şikenin mafyanın bütün pisliklerin oldugu takımları savunmayada devam ederler.bana nedense bu durumun nedenı olarak bu yazar entel tayfasının insanları asagılamak ıstemesınden gıbı gelıyor.bende sizin kadar bu hayattan zevk alacak sacma sapan taraftarlıklar yapıyorum demek istiyorlar gibi gelıyor.ciddi anlamda dunyanın iyi bir yer omasını savunan kötülüklere karsı duran o kıtlenın boyle futbol fanatıgı olması bana pek ımkanmıs gıbı gelmıyor.ya gercekten bunlar fanatık bu durumda bunlar oyle olgun fikirlere sahip birer büyük insan degıller bızı kandırıyorlar.yada bunlar buyuk ınsan ama aşağılama duygularını tatmın edıyorlar. ikiside bana iğrenç geliyor.ha beşiktaşlı olunmaz beşiktaşlı doğulur beşiktaşlı olmayanlar ....... olunur oda başka.

fazlasıyla istek yok içimde.genelleme yapıyorum evet.istek yok dıyorum mutsuzluk ıcın.cunku mutsuz olmamın en buyuk nedenı hıc bırsey yapmamam.ve hıc bırsey yapmayan ınsanın mutsuz olmasıda nerdeyse yüzde yüz öngörülen bir şeydir.sen bişi yapmazsan mutsuz olursun.işte bu fikirden dolayıda mutsuzum dıyemıyorum kendıme.cunku mutsuzum demekde aslında bir haktır.bişileri haketmek içinde çaba göstermen gerekiyor.çaba göstermeyen insanın yasadıgı şey mutsuzluk değil güçsüzlüktür.güçsüzlük ise mutsuzluktan daha acı bir şeydir.çünkü güçsüzlük kimse tarafından saygı görülmeyen bir durumdur.mutsuz olmak ise saygı duyulan bir duruştur.çocugun şehit olur mutsuzsundur saygı gorursun.sevgılınden ayrılırsın mutsuz olursun ınsanlar mutsuzluguna saygı duyar.ama ben oturuyorum ve mutsuzum dıyorum.giderek çirkinleşiyorum.bedenen ve ruhen.giderek yalnızlasıyorum bu yüzden.kabul edemiyorum bu gerçeği.ciddi anlamda çok güçsüzüm.yolda yürürken biri omzumdan çekip düşürse düştüğüm yerden kalkamıyacagımı hissediyorum.çünkü kalkmak için hiç bir nedenim yok.bu boşluk bu yazılar.herşey saçmalık.kendimi kaybettim derlerya onun ne demek oldugunu anlıyorum bu aralar.ciddi anlamda bir kaybediş.eski benliğimin nasıl birisi olduğunu unutacak kadar kendimi kaybettim.yalandan bile olsa eskisi gibi davranamıyacak kadar bilgisizim eski ben hakkında.bunları yazmak beni iğrençleştiriyor.hiç birşey olamadan birşeyler olmuşta artık düşüşe geçmiş 50 yaşındaki amcaların ruh haline sahibim.ama sorun şuki ben bişi yaşamadan bu ruh haline geçtim.ve beni en cokda rahatsız eden bu aşağılık kendimi bir bok sayma hissi.bu his yüzünden hiç bir şey yaşamadan herşeyi yaşayan adamın yorgunluğuna sahip bir salak oldum çıktım.

allahım ne olur yetim kalayım

küçükken annem babam kaza geçirseler ama ölmeseler kötürüm olsalar bende okuyup evlenmem ve onlara bakarım tarzi hayaller kurardım, şimdi büyüdüm aman yakınımdaki kimseye bişi olmasın onlarla uğraşamam hayatımı onlara göre şekillendirmiyim tarzı düşüncelerim var.şimdi bakınca küçükkenmi yoksa şimdimi iyi bir insanım onu çözemedim.sırf fedakarlık yapma isteğiyle babanın annenin kötürüm olmasını istemek ne kadar bencilce ve cocukça:D ağzıma sıçıyım o aptal türk filmleri yüzünden böyle oluyordum.sezercik yumurcak ayşecikler hep öksüz oluyordu bende annem yada babamdan biri ölseydi iyi olurdu tarzı düşüncelere giriyordum sonradan bu isteğimi tanrı ciddiye alıp gerçekleştirir diye iki saat dua ediyordum tanrıyı aslında böyle bir şey istemediğime dair.allahım ne olursun ölmesin ölürlerse ben istedim diye olcak ben bu vicdan azabıyla yaşayamam falan derdim.sırf vicdan azabı ha.çekmesem o azabı ,aslında ölmelerine razıydım.şimdi ise onlarsız nasıl yaşarım diye düşünüp kendi kendimi hasta edercesine düşüncelere sokuyorum.olgunlaşamamak böyle bişi.

birde ne çok insan var.bu kadar insan varken tabikide sıradan biri olurum.şu ana kadar dünyaya gelmiş ölmüş yada hala yaşayan insanların toplamı 110 miyarmış.benim farklı olma olasılığım 1/(110000000000-1).neyse sonra yazcam yazma ıstegım gıttı