ÇöpLük

küçükken annem babam kaza geçirseler ama ölmeseler kötürüm olsalar bende okuyup evlenmem ve onlara bakarım tarzi hayaller kurardım, şimdi büyüdüm aman yakınımdaki kimseye bişi olmasın onlarla uğraşamam hayatımı onlara göre şekillendirmiyim tarzı düşüncelerim var.şimdi bakınca küçükkenmi yoksa şimdimi iyi bir insanım onu çözemedim.sırf fedakarlık yapma isteğiyle babanın annenin kötürüm olmasını istemek ne kadar bencilce ve cocukça:D ağzıma sıçıyım o aptal türk filmleri yüzünden böyle oluyordum.sezercik yumurcak ayşecikler hep öksüz oluyordu bende annem yada babamdan biri ölseydi iyi olurdu tarzı düşüncelere giriyordum sonradan bu isteğimi tanrı ciddiye alıp gerçekleştirir diye iki saat dua ediyordum tanrıyı aslında böyle bir şey istemediğime dair.allahım ne olursun ölmesin ölürlerse ben istedim diye olcak ben bu vicdan azabıyla yaşayamam falan derdim.sırf vicdan azabı ha.çekmesem o azabı ,aslında ölmelerine razıydım.şimdi ise onlarsız nasıl yaşarım diye düşünüp kendi kendimi hasta edercesine düşüncelere sokuyorum.olgunlaşamamak böyle bişi.