yazmamın tek nedeni var içimdeki mutsuzluk ortaya cıkınca ondan kurtulmak için bir çabaya giriyorum. ite yazmakda bu çabalarımdan biri. hiç mutlu oldugum anda yazdıgım bir yazı hatırlamıyorum. şimdide öyle oldu. malca şeyler yazıyorum farkındayım ama mal olan birisinin malca şeyler yazması kadar normal bir şeyde olamaz . alber camus en büyük felsefi sorun intihar etmektir demişti. yaşadığın hayatın yaşamaya değer olup olmadığan karar verme yargısından ötesi yok diyordu. diğer bütün sorunlar hep ikinci plandadır. bense o yargıya cokdan vardım aslında ve hayatın yaşamaya değer olmadığını düşünüyorum ama hala burdayım . bunun nedenini tam olarak bilmiyorum belkide kendimi kandırıyorum aslında yaşamaya değer oldugunu düşünüyorum. ama eğer kandırmıyorsam kendimi ve düşüncelerim dogruysa o zaman beni tutan ne bunu bulmam gerekiyor.madem yaşamaya değer bir hayat görmüyorum o zaman neden hala burdayım. galiba bunun nedeni olayı iki taraftan sorgulamak. çünkü hayat yaşamaya değer değil belkide ama hayatı kendini öldürmeyede değer bulmuyorum. madem değersiz o zaman siktiret yaşa sana değersiz gelen bir şeyi istesende yaşayamazsın zaten ve illa kendini öldürerek yaşamadığını insanlara kanıtlamana gerek yok. çünkü bu eylemde aslında bir değer arayışı gibi geliyor bana. yaşa her nekadar bişi yapmıyorsanda her nekadar zor geliyorsada ama kendini öldürmek için güç sarfetme bir eyleme girme çünkü buna değmiyecek yapcağın eylem.
0 Yorum:
Yorum Gönder