dışarı çıkmadan önce varlığımı sorgulayasım geldi
basit basit şu konuya giriş yapasım geldi...nedir en büyük derdimiz bizim.bu dünyada ne için bulunduğumuz.bırakalım insanlığı mutluluğu yok aşkı yok kapitalizm sistemin dünyanın sonunu getirceğini falan.bundan da öte bir şey var.neden dünya var ve ben niye varım.bakıyorum kendime düşünmek garip geliyor.neden ben düşünebiliyorum bana bu özellik neden verilmiş.yada verilmişmi demem lazım.bir veren varmı.yani hep ulan bir yaratıcımız varmı sorusu akla geliyor.istediğin kadar hayata bağlı ol bu varlığının nedenini bilmediğin gerçeğini değiştirmiyor.çözüm getirmişiz hani bazı şeylere.allah demişiz ve peygamberler kitaplar falan filan bir çözümler bulmaya çalışmışız.insanlar inananlar ve inanmayanlar diye ikiye bölünüyor.bu bile garip geliyor.varlığımızı sorguluyan şeyler değilki bunlar.yok allah varmış biz ona ibadet etcekmişizde cennete gitcekmişiz.bumudur var olma sebebimiz yani.ben yokdan var olcam sonra ibadet etcem sonra cennete gitcem.olay bu kadar saçmamı cidden.bu inananlar tarafı.birde inanmayan taraf var.ben inanı anlıyorumda şu kendine ateist deyip bir kimliğe sokan adamı hiç anlayamıyorum.ateisten kastım şu ben inanmıyorum görmediğim şeye inanmam arkadaş ne yapayım içimden gelmiyor diyen ve sonrada bende inanmak isterdim keşke olduğuna kesin emin olsaydımda ibadet etseydim diyen tipler.yani bumudur çözüm .diyelimki allah cidden var ve birgün dünyaya bütün insanlara kendini gösterdi işte dünyayı ikiye böldü sonra birdaha birleştirdi sonra kıyamet gibi şeyler yapıp tekrar düzeltti ve hepimiz allahın varlığını kesin olarak gördük.bu durumda bu ateistler kesin gördükleri için sabahtan akşama kadar secdeye varcaklar sonra dualar okuyacaklar hepımız allahın kuluyuz diyip ortalıkta gezcekler.bana çok komik geliyor.yani biz insanların sorunu allahın varlığının kesin olup olmadıgını bilip yada bilmemek değlki biz niye varız onu bilmiyoruz.ayrıca ben niye kendimden üstün birine kulluk yapayım.beni yarattı diye kulluk yapmak korkaklıktan başka birşey değildir.beni isterse saniyesinde yakıp kül etsin bu neyi değiştirirki ne diye ben başkasının kuluyum.oysa ben varsam ben en üstün olmalıyım.allah gibi olmalıyım.benim altımda kullar olmalı.eğer böyle değilse ozaman ben varım diyemem.bunu nasıl anlatabilirim bilemiyorum ama işte gerçek budur.eğer ben kulsam bir şeye ben yokum zaten.o var ve ben yokum.yok cennete gitcekmişim ulan sen kimsinki beni cennete gönderiyorsun.yok benden üstünmüş.ben niye senden üstün değilim.eğer senden üstün değilsem sikerim böyle bir var olmayı.yok ben ateistim allahın var oldugunu kesin görürsem ibadet ederim.bu düpedüz yalakalık korkaklıktır.niye ibadet ediyorsun allah bişi yapmasın diye.allah bişi yapcak diye ibadet edince bütün varlığını çözcen yani.biz yokuz çünkü varlığımızın hiç bir nedeni yok.allahın var olması bizim varlığımızın nedeni olamaz.onun varlığı cennet cehennem bile bu soruya cevap değil.tabi bir yaratıcı oldugunu ve cennet cehennem gibi seylerın olmadıgını baska birşey oldugunu savunanlarda var.ama bu düşüncede varlıgımıza cevap veremiyor.çünkü cevaplar sadece nasıl sorusunu cevaplıyor oysa bizim varlığımızı ilgilendiren niye sorusudur.diyceğim şudurki ateist olsun inanan olsun hepsinin derdi bir yaratıcımız olsunda biz ibadet edek bize cenneti versin.ne yani cenneti verince birisi ona kulluk yapmaya razımıyız biz.kimse demiyecekmi lan bu allah neden benden üstün.ben niye ondan üstün değilim.biri çıkıp sırf bize armağan veriyor diye buna saygı duymamız yada ne biliyim dediklerini yapmamız iğrenç bir şey demiyecekmi.biri allah birgün çıkığ geldiğinde karşısına dikilip sen kimsin de beni yaratıyorsun be kimsin de benden güçlüsün .kabul etmiyorum bunu demiyecekmi...neyse işte böyle yazınca kafayı yemiş oluyoruz.çokda önemli ya kafayı yiyip yememem.neden kafayı yemekten korkuyorsak bide.sanki kafamız çok yerindeymiş gibi...
4 Yorum:
yaw kıyamam nie bu kadar düşündün ki sen?
esiyor öyle arada:) bak mesela bugün hiç düşünmüyorum:)
bi dinin peşinden gidersen
sana bir çok şeyin cevabını verir
hepsinin temili aynıdır
yaratıcının kendi kendini yarattıgını ve ölünce ne olucagını söylerler.cennet cehennem ya da realkarnasyon gibi şeyler..
bir sürü daha alternatifi var işte (:
bilmek istiyceğini düşündüm..
her şeyin bi ruhu var
sen buna istersen enerji de.
su üstünde neyler yapılıyo..
suyun kendi içinde bi enerjisi oldugunu bulunuyo
dünyanında var
ve insanlarında var
ağaçların.. ya da ağaçlardna yapılan masaların..
küçükken sofie nin dünyasını okumuştum.
orda tanrının hiçlikten varoldugunu yazmışlar.
mantıksız değil
insanın ruhu tahta masanınkinden daha yogun daha büyükse
insandan daha büyük bi ruhta mümkün.
kızılderililerin dediği gibi
büyük ruh..
onlar gibi dünyadaki tüm ruhlara bulundugu vasıflar için değil
sadece ruhları oldugu için saygı duymalıyız.hepimiz herşey kadar değerliyiz.büyük bi ruh oluşmuşsa
ve amacı büyük bi ruh olmaksa ve bu da olmuşsa senin aşkı mutlulugu ya da kapitalizmin şeytanlıgını düşünmek daha mantıklı.sana verilen duyguları anlamak tanrının nerdne geldiğinden daha önemli.sen bi sırsın (: kendi şiflerini anladıgında yaşamın daha insanca olur..
sadece mutlu olmak için yaşayamayız
ya da melankolik takılıp acı çekmek için..
hayat bunların birisi değil
hayat bunların hepsi.
herkes gibi hepimiz bazen iyi hissederiz bazen kötü hissederiz.
acılar da hayattır en az mutluluklar kadar.
bu yüzdne aptal insanların yaptıgı gibi inadına gülmek yerine ya da karanlıga bürünmek yerine
hepsini dibine kadar yaşamalısın.
umarım anlaşılırım (:
benim benden daha büyük bir ruh bir güç yoktur diye bir inanışım yok aslında daha büyük bir gücün olması mantıklı olabilir ama bunu kabul etmeyi güce itaat etmeyi kabul edemiyorum.aşk ı kapitalizmin bokluklarını düşünüp tartışmak bunları hissetmek varlığını araştırmaktan daha önemli çünkü senin amacın bunları yaşamak demek istedin galiba.işte ben bunu kabul etmek istemiyorum.düşününce allah nerde varlık nedir neresi burası diye durmadan yakınmak yerine acılarıyla güzellikleriyle bu hayatı yaşayıp hayatını sonlandırmak daha mantıklı geliyor aslında ama böyle yaşamak zorunlu olduğu için başka seçeneğimiz olmadığı için benim hayatı kabul edip kendimi sadece bir enerji olarak görüp öyle yaşamamı ikiyüzlülük olarak görüyorum.hepimiz mutlu olmaya kilitlenmişiz.hayat hiç bir şey sorgulamaya izin vermiyor.tamamen haps edilmişiz ve kaçış için ufak bir ipucu bile yok.ve işte böyle olduğu için madem çözüm yok sorgulamanın bir sonu yok ozaman düşünmeyi bırak yaşamana bak demek kendini kandırmak gibi geliyor.eğerki varlığımın nedenini bilseydim ve dediğin gibi bir hayat yaşamak benim kendi seçimim olsaydı ozaman dediğin gibi yaşamak en erdemli yaşayış olurdu gözümde.
son birşey, bakma yazdıklarıma bende senin dediğin gibi yaşıyorum ama yazdığım gibi yaşamak daha doğru geliyor.çünkü dünyadaki bütün sorunların yani savaşların sistemlerin getirdiği eşitsizliklerin rüşvetlerin kavgaların hepsi varlığımızı bilmemekten dolayı oluştuğunu düşünüyorum.hepimiz çırpınıyoruz daha fazla istiyoruz daha mutlu olmak istiyoruz ,ve bu yüzden insanlar yaşlandıkça daha bir kötü oluyor ve daha çok hak talebinde bulunuyor .ondan kapitalist sistemin kötü taraflarını tartışıp bir sonuca varamamayı yine buna bağlıyorum.insanlar varlığının nedenini bilmediği sürece kaos devam eder diye düşünüyorum.sadece ekonomik eşitsizlik değil bütün eşitsizlikler; güzel görüntüye sahip olmamanın verdiği eşitsizlik,zeki olmanın verdiği eşitsizlik,karşılıksız sevginin verdiği eşitsizlik.insanlar durmadan bu konular hakkında konuşacaklar ama bir çözüm olmuyacak.işte çözüm olmadığı sürece bunları tartışmaktansa çözümün belkide olabileceğini düşünüp varlığım üzerinde düşünüp kafayı yemeyi daha tercih edilir olarak görüyorum.bir tarafta aşkı yaşamak bir taraftada tanrı varmı ben varmıyım diyip bakınıp durmak…bakınca aşkı yaşamak daha mantıklı.ama mantıklı olması yeterli bir neden değil bana gore.
Yorum Gönder